31 Οκτωβρίου 2014

Το μαγικό βιολί

Στα πλαίσια της φιλαναγνωσίας,
 σήμερα διαβάσαμε το βιβλίο της Μαριβίτας Γραμματικάκη:
 Το μαγικό βιολί.


Η ιστορία είναι η εξής:
 βρισκόμαστε στη Γκριζούπολη, μια πολιτεία τόσο άσχημη που ούτε ο χάρτης δεν τη θέλει.
Ο ουρανός τη σκεπάζει με γκρίζα σύννεφα και ο ήλιος αρνιέται να τη φωτίσει.
Και αυτό, γιατί ο βασιλιάς της ο Οράτιος μισεί τη χαρά. Απαγορεύει τη μουσική και τα τραγούδια. Απαγορεύει τα χρώματα, το γέλιο, τη χαρά. Ο φόβος έχει φωλιάσει στις καρδιές των ανθρώπων που ζουν εδώ κι όλοι είναι λυπημένοι, και περισσότερο απ’ όλους η Ρόζα, η όμορφη κόρη του βασιλιά.
Ώσπου…! Εμφανίζεται ο Αμίρ, ένας μουσικός γεμάτος θάρρος και λαχτάρα για ζωή.
Και τότε η πολιτεία πλημμυρίζει από νότες και όλα αλλάζουν- φυσικά προς το καλύτερο.

Στη συνέχεια, τα παιδιά ζωγράφισαν με τη φαντασία τους την Γκριζούπολη της ιστορίας μας.

  Μανώλης Αρβανιτίδης

 Βικτώρια Μελεκίδου  



Σεραφείμ Κουκουτζέλης 

     Αναστασία Μπαμπλίκου

23 Οκτωβρίου 2014

Αρχαϊκά χρόνια


             Α' Αποικισμός                                                         

 







                                                   Β' Αποικισμός



ΓΚΡΕΚΑΝΙΚΑ
 Η ελληνική γλώσσα της Κάτω Ιταλίας
 έχει τις ρίζες της στον Β' ελληνικό Αποικισμό
 του 8ου αιώνα π.Χ.



Τα πολιτεύματα στην αρχαία Ελλάδα




21 Οκτωβρίου 2014

Επίσκεψη σε ελαιώνα

Σήμερα επισκεφτήκαμε το κτήμα της κ. Μαριάνας στην Νέα Γωνιά Χαλκιδικής.

 
Μαζέψαμε ελιές. 



 


Τις συσκευάσαμε ...



και τις φάγαμε.
 
Περάσαμε πολύ ωραία!

Παλιά επαγγέλματα στην Ελλάδα

Ο ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΠΩΛΗΣ
 

        Ο πλανόδιος εφημεριδοπώλης ήταν ο επαγγελματίας που ασκούσε το επάγγελμά του χωρίς να έχει συγκεκριμένο μαγαζί. Παραλάμβανε τις εφημερίδες από τα πρακτορεία διανομής τύπου και προωθούσε την καθημερινή κυκλοφορία του ελληνικού τύπου περπατώντας στους κεντρικούς δρόμους της πόλης του. Τις πουλούσε στους περαστικούς ή τις άφηνε στην είσοδο των σπιτιών των μόνιμων πελατών του.
Νικόλαος Δεληγιάννης


Ο  ΓΑΛΑΤΑΣ


         Ο γαλατάς ήταν ο πρώτος πλανόδιος μικροπώλης της ημέρας. Φόρτωνε τα γκιούμια με το φρέσκο γάλα στο γαϊδούρι του και ξεκινούσε πρωί πρωί  απ' το χωριό του για την πόλη. Έπρεπε να προφτάσει να εξυπηρετήσει όλους τους πελάτες. Την ίδια πάντα ώρα, πιστό στο ραντεβού, έδενε σε κάποιο δέντρο το ζώο του και ξεκινούσε το μοίρασμα. Έπαιρνε στο ένα χέρι το γκιούμι (βαθύ μπακιρένιο σκεύος με στόμιο) και στο άλλο τη μικρή κούπα που ζύγιζε μισή οκά και χτυπούσε τις πόρτες. Ήξεραν οι νοικοκυρές κι έβγαιναν με την μπακιρένια κανάτα ή την κατσαρόλα στο χέρι. Μερικές πάλι για να μη σηκωθούν απ' το κρεβάτι, άφηναν στην εξώπορτα το κατσαρολάκι να το γεμίσει ο γαλατάς. Το γέμιζε αυτός και έβαζε και μια πέτρα από πάνω για να μην αναποδογυρίσει το σκεύος καμιά γάτα.
       Είχε συνήθως μόνιμους πελάτες, αν όμως τύχαινε και του περίσσευε γάλα, τότε έπαιρνε τους δρόμους φωνάζοντας: "Ο γαλατάς!Φρέσκο ολόπαχο γάλα!" , μέχρι να το πουλήσει όλο και να γυρίσει στο χωριό του. Μέχρι το '70, περνούσαν ακόμη γαλατάδες απ' τις γειτονιές. Με τη λειτουργία όμως των εργοστασίων γάλακτος, χάθηκαν.
Κατερίνα Τσιαβδαρίδου


Ο ΚΑΡΕΚΛΑΣ


           Ο καρεκλάς ήταν αυτός που έφτιαχνε καρέκλες. Έφτιαχνε πρώτα το ξύλινο σκελετό της καρέκλας και στη συνέχεια έπλεκε με ψάθα τη βάση της καρέκλας όπου θα κάθονταν οι άνθρωποι. Αυτό γινόταν για να είναι πιο αναπαυτικές οι καρέκλες.
Μαρία Ρανδζή

Ο ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ


         Ο καρβουνιάρης ήταν πλανόδιος. Παρασκεύαζε και πουλούσε κάρβουνα. Ο τόπος εργασίας του ήταν το καμίνι, όπου έκαιγε χοντρά ξύλα από τα οποία προέκυπτε το κάρβουνο. Στη συνέχεια, το φόρτωνε στο κάρο και γύριζε από τόπο σε τόπο για να το πουλήσει. Οι άνθρωποι το αγόραζαν και το χρησιμοποιούσαν για διάφορες δουλειές στην καθημερινή τους ζωή. Τα εργαλεία του ήταν το φτυάρι, η πιρούνα ( με αυτή καθάριζε το κάρβουνο ) , το καρότσι, τα τσουβάλια και ο σπάγκος με τον οποίο έραβαν τα τσουβάλια.
Συμεωνία Ελευθεριάδου

Ο ΑΡΚΟΥΔΙΑΡΗΣ


  
   Ο αρκουδιάρης ή αρκουδόγυφτος ήταν συνήθως τσιγγάνος που περιέφερε την αρκούδα σε υπαίθριες γιορτές και μ' αυτό τον τρόπο έβγαζε χρήματα. 
     Οι αρκουδόγυφτοι κρατούσαν συνήθως ένα ντέφι ή τύμπανο, όπου έπαιζαν μουσική έχοντας δεμένη με αλυσίδα από τη ζώνη τους μια αρκούδα με φίμωτρο. Διάλεγαν για τις παρουσιάσεις τους κυρίως πλατείες και δρόμους συνοικιακούς.
       Μόλις άρχιζε το ντέφι,  με την λέξη "σήκω", η αρκούδα σηκωνόταν στα πίσω πόδια και άρχιζε να χορεύει. Έκανε και μιμήσεις π.χ. στην ερώτηση του αρκουδιάρη :"πώς ξυπνάει η Βουγιουκλάκη;" , η αρκούδα ξάπλωνε και τέντωνε τα πόδια της. Οι θεατές έδιναν τότε χρήματα στον αρκουδιάρη.

Στράτος Σακισλόγλου

20 Οκτωβρίου 2014

Our primary school/Olympic games


Η εργασία μας στην αγγλική γλώσσα.
 Γνωρίστε το σχολείο μας.




Ακολούθησε η εργασία μας με θέμα "Οι Ολυμπιακοί Αγώνες".




15 Οκτωβρίου 2014

Παροιμίες για το νερό

  • Δίχως νερό, ο μύλος δεν αλέθει.
  • Με το κουτάλι, πηγάδι δεν αδειάζει.
  • Αλλού χτυπάει το νερό, αλλού βροντάει ο μύλος.
  • Κάθε νερόμυλος θέλει νερό.
  • Ο ξένος και ο ποταμός τον τόπο τους γυρεύουν.
  • Όσα βρέχει ο θεό, τόσα καταπίνει η γη.
  • Άνεμος και νερό στο σακί δε χωράνε.
  • Η αλήθεια πλέει σαν λάδι στο νερό.
  • Σε περνάει άβρεχο από το ποτάμι.
  • Μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό.
  • Όμορφη σαν τα κρύα τα νερά!
  • Κουβαλάει νερό με το κόσκινο.
  • Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.
  • Τρέχουν τα δάκρυα του σαν νερό.
  • Μπήκε το νερό στ' αυλάκι.
  • Το ήσυχο νερό τρυπάει την πέτρα.
  • Το νερό που θα χυθεί, δεν μαζεύεται όλο.
  • Στάλα στάλα το νερό, το μάρμαρο τρυπάει.
  • Είσαι άνω ποταμών!
  • Είπαμε το νερό, νεράκι!
  • Δεν έπεσε η ζάχαρη μες το νερό!
  • Έφτασε στην πηγή, αλλά δεν ήπιε νερό!
  • Σε ξένο κρασί μη βάζεις νερό!
  • Ο πλάτανος θέλει νερό και η λεύκα αέρα.
  • Το ξέρω νεράκι το μάθημα.

Έθιμα με το νερό

Το έθιμο της πιπεριάς


Συνέντευξη από τη γιαγιά μου Στέλλα.

-Γιαγιά, από ποιο χωριό είσαι;
-Από τον Τράγιλο Σερρών.
-Μπορείς να μου μιλήσεις για το έθιμο της πιπεριάς;
- Ναι, μπορώ. Τους καλοκαιρινούς μήνες που δεν έβρεχε και είχε ξηρασία, οι χωριανοί ντύνανε μια ορφανή κοπέλα "πιπεριά". Την φορούσαν κόκκινα ρούχα για πιπεριά και πράσινα για φύλλα. Έπειτα τη γύριζαν σε όλο το χωριό και την έβρεχαν με κανάτες. Της τραγουδούσαν κι ένα ποιηματάκι: 
"Πιπεριά δροσολογιά
για να βρέξεις μια βροχή 
μια βροχή μια σιγανή
για να γίνουν τα στάρια
 να γεμίσουμε τ' αμπάρια."
      Έτσι μετά  από λίγες μέρες έβρεχε.

Θεολόγης Ζερβίδης


Το αμίλητο νερό


     Πρωί πρωί την ημέρα των Χριστουγέννων, οι κοπέλες της επαρχίας έτρεχαν στην πιο κοντινή βρύση για να "κλέψουν το άκραντο νερό", δηλαδή το αμίλητο νερό. Λέγεται έτσι το νερό, γιατί σε όλη τη διαδρομή, οι κοπέλες δεν βγάζουν λέξη.
     Όταν φτάνουν στη βρύση λένε:"όπως τρέχει το νερό σου βρυσούλα μου, έτσι να τρέχει και το βιο μου", δηλαδή η περιουσία μου ή η ζωή μου. 


Διονύσης Στίκος 


Το σιδερένιο νερό


        Έθιμο που γινόταν παλιά στη Φλώρινα. Τα χαράματα της Πρωτοχρονιάς, ο νοικοκύρης πήγαινε στη βρύση του χωριού. Αφού πλενόταν, έπαιρνε μια πέτρα μικρή και την έπλενε καλά στη βρύση. Στη συνέχεια, γύριζε σπίτι και τους έβρεχε με ένα κλωνάρι και την πέτρα λέγοντας: "όλοι του χρόνου γεροί σαν την πέτρα τη μικρή."

Μιχάλης Καραμιχαηλίδης

Το τάισμα της βρύσης


       Σε πολλά χωριά, κυρίως της ηπειρωτικής Ελλάδας, συνάντάμε το έθιμο που καλείται:"Το τάισμα της βρύσης". Στις περισσότερες περιπτώσεις, το έθιμο λαμβάνει χώρα την παραμονή της πρωτοχρονιάς, ενώ σε κάποιες περιοχές θα το συναντήσουν τα ξημερώματα της ημέρας των Χριστουγέννων.
      Σύμφωνα με το έθιμο, αδειάζονται όλα τα δοχεία που περιέχουν νερό στο σπίτι και μια από τις γυναίκες του σπιτιού (συνήθως νεαρή) πηγαίνει να φέρει, με μια στάμνα νερό από την κοντινή στο σπίτι βρύση. Στο δρόμο τόσο πηγαίνοντας όσο και γυρίζοντας πρέπει να παραμείνει αμίλητη. Αυτός είανι και ο λόγος που το νερό αυτό ονομάζεται αμίλητο ή άκραντο.
Εκτός από τη στάμνα, η γυναίκα έχει μαζί της διάφορα φαγώσιμα, όπως μέλι, βούτυρο, σιτάρι, τυρί, κ.α. Αυτά τα τρόφιμα θα τα αφήσει στην βρύση (θα την ταΐσει)πριν γεμίσει τη στάμνα της με νερό. Κατά τη διάρκεια του γεμίσματος της στάμνας, η γυναίκα κάνει διάφορες ευχές για το νέο έτος, παραμένοντας όμως αμίλητη.
     Όταν γεμίσει η στάμνα, επιστρέφει στο σπίτι και αφού πιουν από το αμίλητο νερό όλα τα μέλη της οικογένειας, ραντίζεται με αυτό το σπίτι για το καλό της χρονιάς. Σε ορισμένες περιοχές, πιστεύεται ότι όποια κοπέλα φτάσει στη βρύση πρώτη, θα είναι τυχερή για όλη τη χρονιά. Οπότε μην κάθεστε! Στάμνα, φαγώσιμα, φερμουάρ στο στόμα και βουρ για την κοντινή βρύση. Κι αν χτυπήσει το κινητό, μην ξεχαστείτε και απαντήσετε. Αμίλητες είπαμε!

Ανδριάνα Παρασκευαΐδου
Αναστασία Στίκου

09 Οκτωβρίου 2014

Ο κύκλος του νερού

 Σήμερα μιλήσαμε για τον κύκλο του νερόύ.

 Δείτε τον κύκλο του νερού κάνοντας κλικ στην εικόνα.



06 Οκτωβρίου 2014

Πανελλήνια ημέρα αθλητισμού

Σήμερα στο χώρο του σχολείου μιλήσαμε για τη διαφορετικότητα....


 
  ...και παίξαμε παιχνίδια παραολυμπιακών αγώνων.